Heb je wel gezien dat ik gestofzuigd heb?
(Was veel werk hoor!)
Ik heb je kamer opgeruimd.
(Fijn dat je er nu weer kan lopen, hè?)
Speciaal voor jou heb ik stoofvlees bij de slager gehaald.
(Lief van me, hè?)
Hier heb je je schone t-shirts.
(Als je mij toch niet had……)
Behoefte aan waardering
Ik snak naar waardering……. ik laat zelfs de stoelen ondersteboven op de tafel staan, zodat Man ziet dat ik gestofzuigd heb. Kinderachtig hè………….
Die behoefte aan waardering is inderdaad ‘kinderachtig’. Het kan best zijn dat ik dat al meedraag sinds mijn vroege jeugd, toen ik het gevoel had ‘iets tekort’ te komen. Mijn ouders hadden het druk, er waren 6 kinderen en ook nog opa die vlakbij woonde en zorg nodig had. De afwas met de hand, de was vaak ook. We hadden geen auto, dus moesten alles lopend of met de fiets doen. Geen wonder dat ik af en toe het gevoel had dat ik niet gezien en gehoord werd. En geen wonder dat ik mijn best deed om aandacht te krijgen: door stout of druk te zijn, of door me te verstoppen en uren zoek te zijn.
Weten is iets anders dan voelen
Nú weet ik heel goed dat mijn ouders veel van me hielden, ook al lieten ze dat in alle drukte en de waan van de dag niet altijd merken. Maar wéten is niet hetzelfde als voelen. En ook al schaam ik me dood dat ik de behoefte aan waardering nog steeds heb, dat gevoel komt regelmatig opzetten. En dus laat ik dat aan Man merken door de stoelen op de tafel te laten staan en aan Dochter door nadrukkelijk een stapeltje schone t-shirts in haar handen te drukken.
Bij wie haal je het?
Maar……… eigenlijk hoor ik de vervulling van deze behoefte niet bij hén te halen, maar (met terugwerkende kracht) bij mijn ouders. Daar is het gemis begonnen, en wellicht houdt het daar niet op, maar hebben mijn ouders ook hun onvervulde behoeftes (gehad).
Zo is het leven. We hebben er allemaal in meerdere of mindere mate last van. En we kunnen daar ook best mee leven, het hoeft helemaal geen probleem te zijn.
Bewust zijn
Als ik me maar bewust ben van die gevoelens en ze niet doorgeef aan Dochter. Want een kind voelt onbewuste emoties haarfijn aan, en voor je het weet gaat ze uit loyaliteit haar best doen om mijn behoefte te vervullen. Met als gevolg dat zij een ‘oneigenlijke en te zware last’ gaat dragen, wat zich kan uiten in vervelend en druk gedrag of het úren zoek zijn. De geschiedenis herhaalt zich………
Oorzaak of gevolg?
Vervolgens zal dit gedrag van Dochter de nodige problemen in het gezin geven. Tenminste, .het lijkt alsof haar gedrag de oorzaak van de problemen is. Maar het is andersom. Haar gedrag is niet de oorzaak, maar het gevolg. Het gevolg van iets wat onder de oppervlakte ligt. Misschien is het iets van mij of van haar vader. Iets zoals die onvervulde behoefte misschien………..
Individuele Opvoedopstelling
Een Individuele Opvoedopstelling zou duidelijk kunnen maken wat de oorzaak is van bepaald gedrag van je kind of van jou. Een traject is kort en krachtig: vaak is al na één opstelling de kern van je vraag/probleem duidelijk. En pas als je de werkelijke oorzaak weet, dán kun je een oplossing vinden.
Klinkt vaag en ongrijpbaar? En te mooi om waar te zijn?
Die reactie kan ik me best voorstellen. Maar gun jij het je kind en jezelf om vrijer en blijer in het leven te staan? Dan is het zeker de moeite waard om eens een Opvoedopstellingen te ervaren.
Door: Marga van Holsteijn
Praktijk Trotse Moeders