De invloed van een opstelling
Annet is gescheiden van Mees; ze is de moeder van Ezra een meisje van 7 jaar en Niels van 3 jaar.
De overdracht van de kinderen verloopt steeds grimmiger waarin vader Mees boos en agressief is, of Annet volkomen negeert. Een onwenselijke en verwarrende situatie voor de kinderen. En het geeft moeder een gevoel van machteloosheid.
Wat kan ze doen?
Ik vraag of ze haar familieleden van hun ‘gebroken’ gezin als tegels wil neerleggen.
De tegel die Mees representeert, ligt ver weg en kijkt de andere kant op. Dat maakt haar boos. Ze ervaart zich groter dan hij en dat maakt hem kwaad. De kinderen liggen tussen hen in maar aan de zijlijn. Eigenlijk zijn ze niet in haar beeld wanneer ze op haar eigen tegel staat. Op het niveau van de onderlaag is ze dus niet beschikbaar als moeder, maar vooral aan het kijken en vechten met haar ex. Ze voelt hier de machteloosheid.
Het machteloze gevoel is een reden om te gaan kijken wat er speelt.
Ik leg twee tegels achter haar neer als representanten voor haar ouders en draai haar om met haar gezicht naar haar verleden.
Ze herkent meteen het machteloze gevoel wat ze had als kind .
Ook haar ouders waren altijd aan het ruziën in haar beleving en ze heeft er op haar manier aan gedaan wat ze kon om dit te voorkomen. Maar aangezien dit niet de taak van kinderen is en ook niet tot hun mogelijkheden hoort hebben haar ‘inspanningen’ nooit het gewenste resultaat opgeleverd. Machteloos makend!
Als ze nu kan voelen en ervaren dat het haar taak niet is om voor het geluk van haar ouders te zorgen. Ze is altijd zo hard aan het werk geweest! Ze heeft zoveel gegeven en daardoor niet meer kunnen ontvangen! Wanneer ze dit ervaart wordt ze gevoelsmatig ook weer kleiner dan hen. Ze kan dan ook weer hun liefde ontvangen als kind; Dat is een ontroerend moment en geeft ook heel veel ontspanning
Ze kan zich daarna omdraaien naar haar huidige situatie.
Ze voelt ze dat ze Mees er toch wel bij wil hebben. Ze maakt zelf de stap naar hem toe en gaat naast hem staan.. Op die plek ervaart ze hem als even groot en veel beter te ‘hebben’. In plaats van dat hij de ex-partner is waar ze nog ruzie mee maakt kan ze hem vanuit deze plek eren als vader van hun kinderen.
Ook haar kinderen kan ze weer zien vanuit deze positie.
Wanneer ik haar vraag hoe het is om vanuit deze plek de kinderen over te dragen aan hem is dat geen probleem. Dat kan in rust en vriendelijke zakelijkheid. Ze voelt zich in haar kracht staan.
Door: Els Brakman
Praktijk: Warm Ouderschap