Angst en dwang
Onlangs ontving ik een mail waarin ouders hun bezorgdheid uitspraken over hun dochter Maud. Het meisje is 8 en volgens de behandelende kinder- en jeugdpsychiater en gedragsdeskundige is er sprake van een stoornis binnen het autisme spectrum en een ongespecificeerde angststoornis. Maud heeft enkele behandelingen gehad bij de psychiater maar deze zijn volgens de ouders geen succes. Haar angsten en dwanggedachtes verergeren alleen maar. Het advies is om te starten met medicatie maar daar gaan de ouders niet mee akkoord. Ze staken de behandelingen en komen op advies van een ouder van school terecht in mijn praktijk.
Moeder en kind
Ik ontmoet Maud en haar moeder in de praktijk en tijdens de sessie zie ik in de onderlinge dynamiek dat er op gevoelsniveau blokkades zijn bij moeder. Maud stelt zich erg zorgzaam op. In een tafelopstelling met playmobil zet Maud zichzelf hoger dan moeder neer. Ze geeft zelfs antwoorden voor haar moeder, het lijkt alsof de rollen zijn omgedraaid.
Ik bespreek de sessie telefonisch na met moeder en nodig haar uit voor een opvoedopstelling.
Het goed willen doen
Als het moment is aangebroken zegt ze wat nerveus te zijn omdat ze niet zo goed weet wat ze kan verwachten en wat de ‘uitkomst’ zal zijn. Ze vertelde dat ze veel denkt en het graag goed wilt doen, zo ook vandaag tijdens de opstelling. Een mooi begin van een systemische hulpvraag! Op het moment dat moeder binnen kwam was de opstelling al begonnen. Er stond een andere vrouw dan het moment dat ze met Maud in de praktijk was. Ze oogde kleiner en meer onzeker, voor mij een reden om direct ‘het veld’ te gaan verkennen.
Alle aandacht naar een ander kind
Al snel werd duidelijk dat moeder vanaf jongs af aan een hele afwachtende rol aan heeft genomen in het gezin waarin ze opgroeide Er was sprake van een oudere broer die veel aandacht nodig had wegens gedragsproblematiek, waardoor de aandacht voor haar en haar zusje minder was. Beide ouders waren gericht op de broer die ook de ‘grootste’ was in het gezin. De ouders hadden geen overwicht op hem waardoor er veel machtsconflicten waren.
De juiste plek in het gezin
De moeder van Maud deed haar best om in het gezin zo min mogelijk tot last te zijn. Ze wilde zelfs af en toe gewoon verdwijnen. Tijdens de opstelling heeft elk gezinslid zijn/haar eigen plek en rol weer in kunnen nemen. Het uitspreken van helende zinnen over haar positie in het gezin heeft de moeder van Maud direct geholpen. Ze voelde de energie door haar lichaam stromen terwijl ze deze uitsprak.\
Communicatie
Beide ouders van Maud zijn na de opstelling nog een keer geweest voor een sessie over communicatie in het gezin. Ik merkte dat ook vader niet bewust was van zijn eigen behoeftes binnen het gezin en het daarom moeilijk vond om de behoeftes van de kinderen te ‘lezen’. Met praktische voorbeelden en tips zijn beide ouders aan de slag gegaan.
Blijvende verbetering
In een evaluatiegesprek na 4 weken vertelden ze opgewekt dat het veel beter ging met Maud. Moeder voelde meer verbinding met de kinderen en ook vader voelde zich meer betrokken bij het gezin. Na een telefonische evaluatie na 8 weken gaf moeder aan dat Maud veel minder angstig was, op school was ze weerbaarder, ze kon zich beter concentreren en ze had weer een blos op haar wangen! Ze vertelde dat ze zo blij was dat ze niet akkoord was gegaan met de medicatie. Ze had zonder medicatie weer een blij en opgewekt kind!
Door: Nathalie Tolk
Praktijk: Het Krachthuis