Fadiha is een Somalische moeder met 6 kinderen in de leeftijd van 9 tot 22 jaar. Alle kinderen wonen thuis. Zij is getrouwd, maar haar man woont afwisselend in Nederland en in Somalië. Veel (praktische) steun heeft ze niet aan hem. Fadiha komt bij mij omdat ze veel strijd heeft met haar oudste dochter.
Als ze zichzelf en haar dochter (en andere kinderen) een plaats geeft in de Opvoedopstelling valt al meteen iets op: de vloertegel van haar dochter is groter dan die van haarzelf. Bovendien staat haar oudste dochter naast haar, terwijl Fadiha de andere kinderen allemaal vóór zich plaatst. Als zij dit overziet, voelt zij dat dit niet klopt. Nu blijkt dan ook, dat zij, vanwege gebrek aan steun van haar man, een groot beroep op haar dochter doet, voor de huishouding en de opvoeding van de jongere kinderen.
Door dit diep gevoelde besef kan Fadiha haar oudste dochter de plek geven die haar toebehoort, namelijk als één van de kinderen, met de verantwoordelijkheid van een kind . Ook ruilt ze haar eigen kleine tegel voor een grotere. Dit klopt; zij is nu zelf weer de ‘grote’. Tegen haar dochter kan ze nu zeggen: ‘Ik ben de moeder en jij bent het kind. Dit is mijn verantwoordelijkheid en niet de jouwe’.
Omdat de dochter niet meer de druk van haar moeder voelt, kan de heftige strijd tussen hen verminderen.
Door: Marga van Holsteijn
Praktijk: Trotse Moeders