“Ik wil mijn dochter graag bereiken, ik wil er voor haar zijn. Maar als het lastig wordt, ga ik schipperen. Hoe meer ik dan mijn best doe, hoe meer ze zich tegen me af zet. Ik voel dat ik helemaal alleen sta”.
Dochter spiegelt moeder
Moeder is gekomen voor een opvoedopstelling. Daarin werken we met vloerankers in plaats van levende representanten. Ze is er nog niet mee bekend maar er is weinig uitleg nodig om te beginnen.
We starten met ankers voor moeder en voor haar dochter, die ze zelf uitkiest en een plek geeft in de ruimte: moeder en dochter tegenover elkaar. Moeder zou haar dochter wel wat dichter bij zich willen hebben. Op het anker van haar dochter voelt ze dat dochter dit ook wil. Ook voelt ze innerlijk een beweging. Ze draait steeds heen en weer, van links naar rechts. Dan realiseert ze zich dat dochter de beweging volgt van haar moeder. Die staat als het ware op een draaischijf, van links naar rechts te draaien. Hier was moeder zich niet van bewust. Het is iets dat met haar jeugd te maken heeft.
Bron ligt in het verleden
Als we ankers voor de ouders van moeder er bij leggen, blijkt al snel dat moeder zich veel groter voelt dan haar ouders. Ze heeft het meest contact met haar vader, waar ze zich enorm verantwoordelijk voor voelt. Haar moeder is als het ware niet aanwezig, ze is klein en kijkt de andere kant op. Moeder (cliënte) is voor haar vader gaan zorgen en heeft zijn last op haar schouders genomen. Ze weet niet precies waar die last vandaan komt, maar wel dat haar vader zich ook alleen heeft gevoeld en als klein jongetje op zichzelf aangewezen was. Als kind is ze al voor hem gaan zorgen.
Niet langer voor vader dragen
Als ik vraag om het lot van haar vader erbij te leggen, blijkt dat lot meerdere lagen te hebben en komt het thema “draaien op een draaischijf” terug bij vader. Ze ervaart, ook fysiek, hoe zwaar het is om steeds maar de last van haar vader op zich te nemen. Ze huilt en voelt dat ze het niet langer wil dragen, maar ook hoe pijnlijk het is om het terug te geven. Als ze zich bewust wordt dat zij de last van vader op zich kan blijven nemen maar het dan aan haar dochter doorgeeft, maakt ze een keuze. Uit liefde voor haar vader gedragen, in liefde terug gegeven.
Ruimte voor moeder en dochter
In deze opstelling is niet alles opgelost. De relatie met haar moeder en zus is niet verder uitgewerkt, hoewel ook daar veel gebeurd is. Maar iedere opstelling brengt beweging in wat vast zat rond je vraag. Daarna is er ruimte om het anders te doen en kun je verder in je ontwikkeling. Deze opstelling lucht haar enorm op. Ze staat op haar eigen plek en draagt haar eigen last. Ze voelt direct in de opstelling dat het contact met haar dochter nu vrij is. Ze hoeft niet te schipperen en kan haar dochter ruimte geven.
Geschreven door Marga Ganzevles, www.heelmijnhartenziel.nl