Zo word je krachtiger als ouder!
Evelien, moeder van twee dochters, komt bij mij voor een opvoedopstelling.
Weer een moeder die bereid is zichzelf onder de loep te nemen, in plaats van hulp te zoeken voor haar kind. Want ergens van binnen voelt ze dat haar ideeën en verwachtingen van hoe haar kinderen het zouden moeten doen, voortkomen uit haar eigen ervaringen, onzekerheden en angsten. Allemaal resultaat van hoe zíj is opgegroeid binnen haar gezin en familie. Van hoe zíj het geleerd heeft.
Geeft moeder patronen door aan haar kinderen?
Tussen de regels door hoor ik haar zeggen dat ze bang is dat haar dochters tegen dezelfde narigheid aan zullen lopen als waar zij vroeger tegen aan liep, op school en in sociale situaties. Haar ene dochter lijkt op haar en als er iets met een vriendinnetje gaan bij Evelien direct de haren overeind. De andere dochter is juist geneigd zich er niets van aan te trekken, wat voor Evelien ook weer moeilijk is om te zien. Ze wil bepaalde patronen niet doorgeven aan haar dochters en wil daarom op een dieper niveau kijken wat er bij haar mogelijk nog scheef zit en hoe ze hier mee om kan gaan binnen de opvoeding.
Wat de opvoedopstelling laat zien
We zetten Evelien haar gezin neer met behulp van tegels (ankers) op de vloer. Ik vraag Evelien zich voor te stellen dat haar dochters (8 en 11) en haar man daadwerkelijk op die plekken staan.
Wat direct helder wordt is hoe dicht Evelien bij haar dochters staat. Ze staat bijna bovenop ze en ze zijn sterk op elkaar gericht. Voor haar is dat heel vanzelfsprekend. Ik vraag haar of ze haar dochters kan zien, zoals ze nu staan. Hoe is het met de afstand? Dit zorgt voor twijfels. Gaandeweg schuif ik de tegels van haar beide dochters (om en om) wat meer van haar af en dit geeft in de eerste instantie een wat ongemakkelijk gevoel. Ik blijf volgen wat dit doet moet Evelien, wat ze er over zegt, maar ook welke lichamelijke reacties ze ervaart (en zichtbaar zijn). Het gevolg is dat Evelien ziet dat ze iets nodig heeft van haar dochters. Wat denkt ze dat haar dochters van haar nodig hebben? En is dat wel echt zo? Met behulp van vragen en beweging van de tegels wordt ze zich bewust van een nieuw innerlijk beeld over de verhouding in haar gezin.
Vader is steunend aanwezig
Wat ook direct zichtbaar is, is dat haar partner van grote steun is. Hij heeft met zijn bagage vanuit zijn familie een positieve en ontspannen kijk op het gezin en op de opvoeding. Evelien voelt dat dit prettig en steunend is.
Hoe is het tussen moeder en haar ouders?
Dan haal ik de eigen ouders van Evelien erbij en plaats ze naast elkaar, achter haar in de ruimte. Ik vraag haar wat er gebeurt. Voelt ze zich anders nu zij erbij staan? Voelt ze zich gesteund? Evelien is verbaasd over wat de aanwezigheid van haar ouders met haar doet, hier op dit moment. Ze voelt zich warm worden, ze voelt de liefde van haar ouders door haar heen. Ook al is het misschien niet altijd even gemakkelijk geweest tussen hen. Ik geef haar voor een moment de tijd dit echt te voelen. Dit maakt direct dat ze zich sterker voelt ten opzichte van haar dochters en ze direct meer ruimte durft te geven. Alsof ze minder van hen nodig heeft nu ze de liefde van haar eigen ouders voelt.
Uiteindelijk mogen de dochters zich zelfs van haar wegdraaien om zich volledig te richten op hun eigen leven. Altijd met wetenschap en het gevoel dat de ouders er voor ze zijn, achter ze staan.
Wat is het mooi om te zien wat de liefdevolle aanwezigheid van je ouders je een kracht kan geven!
Door: Merel Holleman
Praktijk: Praktijkkijk